case
Johanna’s broer maakt moeders overlijden nóg verdrietiger
Een overlijden komt eigenlijk nooit alleen. Er speelt altijd meer. Vooral dingen die direct geregeld moeten worden natuurlijk. De begrafenis allereerst, de erfenis daaropvolgend. Maar niet in de laatste plaats: je eigen verdriet een plekje geven. Daar kwam Johanna* aanvankelijk nauwelijks aan toe. En ik begreep heel goed waarom.
Johanna is samen met haar broers en zussen erfgenaam geworden in de nalatenschap van haar moeder. Hun moeder had in haar testament de oudste broer benoemd tot executeur. Die had deze taak aanvaard. De executeur ging goed van start. Hij regelde een legaat, zodat de bezittingen van zijn moeder aan de erfgenamen konden worden nagelaten. Hij stelde een notaris aan om hem te helpen. Tot zover ging alles goed…
Zelf geld opnemen en verder niets
Maar daarna deed hij helaas niets meer. Nou ja, niets… Hij trok de volmacht bij de notaris weer in en nam de rekeningen van zijn moeder in contanten op. Ook deed hij geen aangifte voor de erfbelasting en reageerde op geen enkele mail of vraag. Totdat Johanna haar broer op een gegeven moment wél te spreken kreeg en vroeg hoe het ervoor stond met de afhandeling van de erfenis. Hij ontweek en verzon van alles bij elkaar, gaf niet werkelijk inzicht in de stand van zaken. Daarvoor was hij natuurlijk al te veel zijn boekje te buiten gegaan.
Een bekend verhaal, helaas
Het ging van kwaad tot erger, met allerlei verwijten en beschuldigingen over en weer. Johanna meldde haar zaak bij DAS. Ik pakte die graag voor haar op. Het verhaal van Johanna was mij helaas wel al redelijk bekend, door andere zaken die ik heb behandeld. Het komt helaas gewoon vaker voor dat een familielid de rol van executeur misbruikt om er zelf financieel een slaatje uit te slaan. In die zin kon ik Johanna al direct geruststellen.
Maar natuurlijk moesten we de andere partij, haar broer, horen. Wat was zijn verhaal?
Ook toen hoorden we niets meer
Ik schreef hem, de executeur, aan. Legde hem uit dat hij niet aan zijn taak voldeed. Hij vond dat hij zijn taak goed uitvoerde en zag geen reden om daarmee op te houden. Ik heb hem verzocht om zijn taak vrijwillig neer te leggen. De executeur-broer gaf aan dat hij erop terug zou komen. Daarna hoorden we niets meer. Ik kon niet anders dan een verzoekschrift opstellen en de rechter vragen om zijn ontslag.
Vervangende executeur in testament
Ik gaf in de rechtszaal andermaal aan dat de broer zijn taak als executeur niet naar behoren had uitgevoerd. En dat was zachtjes uitgedrukt. Er was een gewichtige reden voor ontslag van deze executeur. Gelukkig had de moeder van Johanna in haar testament een vervangende executeur benoemd: een andere broer. Dat zou dus makkelijk te regelen zijn.
De rechter ontslaat de broer direct
En gelukkig vond ook de rechter dat er een gewichtige reden was voor ontslag. En toen ging het snel. Hij werd per direct ontslagen uit zijn functie van executeur en die ging ook direct over op de andere broer.
Nu wel eerlijk, open en zonder gedoe
Johanna was heel blij met deze uitspraak. Er was natuurlijk niet zomaar sprake van een gewichtige reden. Een executeur die zó het heft in handen neemt bij de afwikkeling van een erfenis heeft echt niets in die rol te zoeken. Haar andere broer wikkelt nu de nalatenschap van hun moeder af. Eerlijk, open en zonder gedoe.
Nu echt een gepast plekje geven
Kan Johanna ondertussen het overlijden van haar moeder pas echt een gepast plekje geven. Ik gunde haar dat van harte.
* De naam is verzonnen.
Dit blog is van Annemieke Ippel, advocaat bij DAS
Annemieke Ippel
Als erfrechtadvocaat sta ik je graag bij in alle momenten van een zaak: van een advies over het aanvaarden tot een nalatenschap tot en met het procederen in hoger beroep. Het liefst voorkom ik een gerechtelijke procedure en s...
Meer artikelen van Annemieke Ippel